Witold Bronicki
BRONICKI Witold (19 czerwca 1942 Barasze na Ukrainie – 8 lutego 2000 Bydgoszcz),
śpiewak.
Był synem Teodora i Heleny Bronickich. Wychowywał się w Domu Dziecka. Średnią szkołę muzyczną ukończył w Szczecinie. Od 1966 do końca życia związany był z operą w Bydgoszczy. Początkowo zatrudniony jako oboista, grał dwa lata w orkiestrze. W 1968 został członkiem chóru, a następnie zaczął występować w rolach epizodycznych. W sezonie 1982/83 znalazł się już w gronie solistów-śpiewaków. Jego pierwszą rolą był Dzidzi w Hrabinie. Później śpiewał m.in.: Remendada w Carmen (1983); Spolettę w Tosce, Sędziego w Balu maskowym – 1984; Fentona w Wesołych kumoszkach z Windsoru (1985).
Dysponował „lekkim tenorem”, toteż większe powodzenie miał w operetkach. Właśnie w takich rolach stworzył charakterystyczne postacie, m.in.: Kupida w Orfeuszu w piekle (1983), Pisellego w Nocy w Wenecji (1985), Szneka w Ptaszniku z Tyrolu (1987), Raula St. Brioche i Wicehrabiego Cascadę w Wesołej wdówce (1988), von Petrowicza w Księżnej cyrkówce (1992), Fu-Li w Krainie uśmiechu (1993). W pamięci bydgoskiej publiczności zapisał się przede wszystkim jako Don Ramiro w Kopciuszku (1985) i Abram w Skrzypku na dachu (1992).
Był znanym w Bydgoszczy społecznikiem. Prowadził na przykład zajęcia wokalne z dziećmi, amatorski chór „Harmonia”, orkiestrę dętą Straży Pożarnej, działał w ZHP.
Bibliografia
Bydg. leksykon operowy (il.), Weber: Z dziejów opery w Bydgoszczy; Akta, Arch. USC Bydgoszcz.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
