Longin Dubrawski-Sas
DUBRAWSKI Longin, także L. Sas-Dubrawski (17 IV 1892 Opolsk k. Lwowa - 6 II 1967 Opole), aktor. Był synem Włodzimierza i Marii ze Schabińskich, mężem Janiny Dubrawskiej. Pochodził z rodziny nauczycieli ludowych. Ukończył szkołę średnią i szkołę dram. we Lwowie. Początkowo był związany ze scenami amat. lwow. Stowarzyszeń: "Biały Orzeł", Tow. im. Kościuszki, "Gwiazda". Zawodową działalność rozpoczął w 1911 w objazdowym zespole pn. T. Narodowy, kierowanym przez Szajer-Nowickiego. W 1912-14 należał do zespołu T. Nowego we Lwowie prowadzonego pocz. przez E. Rygiera, a potem J. Rygiera. Następnie do 1918 odbywał służbę w armii austriackiej. Po dwuletniej chorobie, w 1920 wstąpił do zespołu objazdowego D. Baranowskiego i był w nim do 1922. Od 1923 występował stale we Lwowie: w T. Ludowym im. Słowackiego (1923-26), T. Małym pod dyr. L. Czarnowskiego (1926-29), T. Miejskich (1929-39), Polskim T. Dramatycznym (1939-41). Po II wojnie świat. rozpoczął pracę w T. Ziemi Rzeszowskiej (sez. 1945/46), a od 1946 występował stale w T. Ziemi Opolskiej. Grał takie role, jak: Dworzanin ("Zemsta"), Dezydery ("Ładna historia"), Reporter ("Kawiarenka"), Tackleton ("Świerszcz za kominem"), Rembo ("Damy i huzary"), Książę Medina ("Don Carlos"). Bibl.: Mykita-Glensk; Osiński: Repertuar; Pam. Teatr. 1963 z. l-4 s. 265; Teatr 1967 nr 13; Afisze, MTWarszawa; Akta (tu fot), ZASP. Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
