Mieczysław Głowacki
GŁOWACKI Mieczysław Karol (16 lipca 1929 Katowice – 6 czerwca 1990 Opole),
aktor-lalkarz.
Był synem Józefa Głowackiego i Janiny z domu Całka; mężem najpierw Wandy z domu Wójcik (ślub 20 listopada 1954 w Będzinie), potem Heleny ze Stokrockich (ślub 31 grudnia 1960). Do wybuchu II wojny światowej mieszkał w Katowicach, a w czasie okupacji niemieckiej w Siewierzu, gdzie ukończył sześcioklasową szkołę powszechną i pracował jako robotnik. Po wojnie wrócił do Katowic, gdzie uczył się w Prywatnym Gimnazjum i Liceum św. Jacka, ale z powodu trudności finansowych rodziny przerwał naukę.
Skierowany na Kurs Instruktorów Teatrów Ochotniczych przy Wojewódzkim Domu Kultury, od 10 października 1949 do 11 listopada 1950 występował w działającym przy nim Teatrze Lalek Czar. Od 1 listopada 1950 do 31 października 1952 odbywał służbę wojskową. Od 16 listopada 1952 do 1 lipca 1985 należał do zespołu Teatru Lalki i Aktora im. Alojzego Smolki w Opolu (do końca sezonu 1971/72 Scena Lalkowa Teatru Ziemi Opolskiej). Jak wspominał Romuald Matuszewski, wieloletni aktor tego teatru:
Zmieniał się zespół i tylko Miecio Głowacki i ja ciągle poruszaliśmy lalkami w magicznej szafie.
W 1961 zdał eksternistyczny egzamin aktorski (lalkarski). W lipcu 1985 przeszedł na emeryturę.
Zagrał takie role, jak: Rycerz (Szewc Dratewka, 1952), Bóbr (W leśnym teatrze, 1953); Wilk (Wilk, koza i koźlęta), Król (Czarodziejski bęben) – 1954; Przekora (Smok w Nieswarowie), Orzeł (Anait) – 1956; Święty Piotr (Jak basetla szła do nieba, 1964; wyróżniony na II Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Lalek w Opolu), Baron Schauffhausen i Generał (Która godzina?, 1965), Pankracy (Tajemnicza szuflada, 1968), Komisarz (Guignol w tarapatach, 1969), Mikołaj (Młynek do kawy, 1974), Melchior (Pastorałka Schillera, 1979), Graf (O Zwyrtale muzykancie, 1981); wystąpił też w przedstawieniach: Zaklęty rumak (1962), Maski mistrza Fantaski (1963), Płaszcz (1975), Komedia Pietruszki (1976), Żelazny chłopiec (1981), Rozśpiewany statek (1983), Tomcio Paluch (1984).
W 1982 otrzymał Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży.
Bibliografia
Almanach 1989/90; Mykita-Glensk; 50 lat Teatru Lalek w Opolu, Opole 1985 (R. Matuszewski); Akt zgonu, Arch. USC Opole; Akta, Opolski T. Lalki i Aktora im. A. Smolki, ZASP (fot.).
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
