Jadwiga Karlewska
KARLEWSKA Jadwiga, zamężna Rosińska (11 września 1906 Warszawa – 9 kwietnia 1989 Józefów koło Warszawy),
tancerka.
Była córką Hipolita Karlewskiego i Karoliny z domu Fontana; żoną Antoniego Rosińskiego. Uczyła się w warszawskiej szkole baletowej przy Teatrze Wielkim i jeszcze jako uczennica występowała na tej scenie, np. jako Wiochna i Rusałka w prapremierowym przedstawieniu baletu Ludomira Różyckiego Pan Twardowski (9 maja 1921), Beocjanka w Narcyzie (1922), w polce i oberku w Bajce Ludomira Michała Rogowskiego (1923), w tańcu Hesperyd i Gracji w Nocy Walpurgi (1924), jako Tatarka w Tańcach połowieckich Tatarów (1925), a także w operach, np. jako Rusałka i Tulipan w Goplanie (1922), w Tannhäuserze (1923), Afrykance (1924). W 1925 ukończyła szkołę i na popisie dyplomowym zwróciła uwagę techniczną precyzją tańca.
W tymże roku została zaangażowana do zespołu baletu Teatru Wielkiego w Warszawie na stanowisko solistki. Tańczyła m.in.: Dziewicę (Dafnis i Chloe, 1926), Lalkę Chinkę (Wieszczka lalek, 1927), Przyjaciółkę Lizetty (Córka źle strzeżona, 1927), Syrenę i Służebnicę (Syrena, 1928), Odaliskę i Żonę króla (Szeherezada, 1930), Księżniczkę (Płomienny ptak, 1931), Rusałkę (Świtezianka, 1934). Występowała również w scenach baletowych wielu oper, a także w operetkach, np. w Orfeuszu w piekle (1930), Giuditcie (1934). Była utalentowaną tancerką.
Występowała za granicą: w 1928–29 w zespole Siergieja Diagilewa; była też primabaleriną Opery w Bukareszcie.
Bibliografia
Almanach 1988/89; Mamontowicz-Łojek: Szkolnictwo baletowe s. 125, 241; Mamontowicz-Łojek: Terpsychora (il.); Wysocka: Dzieje; Kur. Pol. 1925 (3 VII); Kur. Warsz. 1925 nr 183; Ruch Muz. 1972 nr 14; Teatr i Kino 1922 nr 2–6, 12, 23, 25; Życie Warsz. 1979 nr 139 (P. Chynowski). 1989 nr 89; Akt zgonu nr 33/1989, USC Józefów k. Warszawy; Programy, MTWarsznwa; Pudełek: Materiały 1915–39.
Ikonografia
Fot. – MTWarszawa.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
