Lidia Kłobucka
KŁOBUCKA Leokadia Lidia, z domu Trzepizur (22 lutego 1932 Lida w Ziemi Nowogródzkiej – 4 maja 1995 Chicago),
śpiewaczka.
Była córką Fidelisa Trzepizura i Janiny z Białousów; żoną lekarza Mieczysława Kłobuckiego. Studia wokalne odbyła w 1957–62 w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie w klasie Ady Sari. W sezonie 1962/63 śpiewała na koncertach Estrady Kameralnej Filharmonii Narodowej. Od 1 marca 1963 do 31 maja 1964 występowała w Centralnym Zespole Artystycznym Wojska Polskiego. Współpracowała z Polskim Radiem i Państwową Agencją Artystyczną. Wystąpiła 6 czerwca 1966 w warszawskim Teatrze Wielkim na uroczystym koncercie z okazji jubileuszu Ady Sari, obok innych jej uczniów.
Utalentowana, ładna i pełna wdzięku, od 1 września 1965 do 31 sierpnia 1985 była solistką sopranistką Operetki w Warszawie. Występowała w wielu rolach, np. jako: Arsena (Baron cygański), Fiorella (Rozbójnicy, 1969), Antonia (Człowiek z La Manczy, 1971), Julia (Życie paryskie), Wanda (Zamek na Czorsztynie, 1974), Emilka (Pan Pickwick, 1974), Guadalena (Perichola, 1981), także w pierwszoplanowych, jak Liza (Kraina uśmiechu, 1970), tytułowa Rose Marie (1976). W 1975 wystąpiła gościnnie 11 lutego w Bydgoszczy w roli Hanny Glavari (Wesoła wdówka).
W 1986 wyjechała najpierw do Kanady, a potem do USA. Śpiewała tam na koncertach, a w Chicago, w polonijnym radiu, prowadziła program poświęcony muzyce operetkowej.
Bibliografia
Bydg. leksykon operowy; Panek: Operetka (il.); Gaz. Wyb. 1999 nr 80 (il.); Życie Warsz., 1995 nr 168; Akta, Operetka Warsz., ZASP (fot.).
Ikonografia
Fot. – ITWarszawa.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
