Artykuły

Komuna Warszawa zaprasza na "Teren wspólny" - serial trailerów. Odcinek 2: Natasza Gerlach: "Mieszkanie w możliwościach: w poszukiwaniu tego, co czyni ten budynek domem". Prezentacja instalacji odbędzie się 8 maja w godz. 19.00-21.00 w siedzibie Komuny Warszawa przy ul. Emilii Plater 31. Wstęp wolny.

Kiedy zakład poprawczy staje się metaforą państwa, zaczynamy kwestionować narzucone w nim normy oraz sposób, w jaki zostały skonstruowane. Ciała obywateli jawią się jako dyskursywna i polityczna materia oporu, podlegająca różnorodnym rodzajom opresji. W tym kontekście czułość staje się zagrożeniem dla dominującego porządku, w którym nie ma miejsca na wrażliwość i empatię.

Projekt jest próbą dekonstrukcji postrzegania normy oraz eksperymentowania czułości jako postawy wobec świata, sprzeciwiającej się wykluczeniu i dyskryminacji, proponując tym samym nową dystrybucję ról i afektów, która wymyka się represyjnemu konserwatyzmowi naszej codzienności.

Inspirując się koncepcją heterotopii Michela Foucaulta, będziemy eksplorować teatr jako uprzywilejowaną przestrzeń eksperymentów mikro-politycznych, miejsce nieustającego stawania się i tworzenia kolektywnych fikcji emancypacyjnych.

Natasza Gerlach jest rezydentką tegorocznej edycji HUBu Kultury Komuny Warszawa wybraną w open call.

Natasza Gerlach (ur. 1994) jest absolwentką klasy przygotowawczej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej oraz wydziału Sztuk scenicznych na Uniwersytecie Paul-Valéry w Montpellier. Bierze udział w wielu stażach m.in. z Thibaud Croisy, Toshiki Okadą, Mathieu Hocquemillerem oraz Gaelle Bourges. Od 2017 roku studiuje na wydziale reżyserii teatru w La Manufacture w Lozannie - Wyższej Szkole Sztuk Scenicznych Szwajcarii Romandzkiej. Brała udział m.in. w CAMP w Centrum Sztuki Współczesnej w Genewie, Global Institute of Solitude w ramach Belluard Bollwerk International we Fryburgu. Asystowała Michelangelo Miccolis, w Centrum Sztuki Współczesnej w Genewie na wydarzenie "In close proximity" oraz współpracowała z Nikimą Jagudajev przy "The Dentist". W lipcu 2020 roku zaprezentuje swój spektakl dyplomowy "Eventfully tender" na festiwalu Santarcangelo, oraz w listopadzie 2020 w ramach platformy dla młodych choreografów.

"Serial trailerów" to seria zapowiedzi spektakli i projektów, które są i będą realizowane w ramach tegorocznego programu Hubu Kultury Komuny Warszawa pod hasłem "Teren wspólny/Common Ground".

Trailery dostępne są na: facebook.com/komunawarszawa

oraz Vimeo https://vimeo.com/user21157835

daty premier:

4.05 - Piotr Urbaniec - #terenwspólny odc. 1 https://vimeo.com/415247278

11.05 - Natasza Gerlach - #terenwspólny odc. 2

18.05 - Marta Jalowska - #terenwspólny odc. 3

25.05 - Robert Wasiewicz - #terenwspólny odc. 4

1.06 - Grzegorz Laszuk - #terenwspólny odc. 5

8.06 - Zorka Wollny - #terenwspólny odc.6

Komuna Warszawa

HUB Kultury 2020: "Teren wspólny/Common Ground"

Zespół kuratorski: Tim Etchells, Marta Keil, Grzegorz Reske

Obszar wyrysowany na mapie albo wyznaczony przez codziennie wydeptywane ścieżki biegnące środkiem trawnika. Precyzyjnie ogrodzony bądź poddawany ciągłym negocjacjom. Z kim podejmujesz rozmowę i ustalasz zasady? Co trzyma was razem? Kogo nigdy tutaj nie wpuścisz?

Teren wspólny: obszar, który współkształtujesz i o który codziennie dbasz; obszar swobodnego poruszania się - pod warunkiem, że znasz obowiązujące reguły. To przestrzeń, z którą się identyfikujesz albo na którą nie możesz patrzeć. To schronienie i przywilej. Do kogo właściwie należy? Kto wyznacza jego ramy i wyrysowuje granice?

Teren wspólny, teren dzielony, schronienie. Podziemie.

"Teren wspólny", kuratorska rama roku 2020 zaproponowana przez Tima Etchellsa, Martę Keil i Grzegorza Reske jest zaproszeniem twórczyń i twórców do rozmowy o tym, na jakich warunkach możliwe jest dzisiaj ustalanie przestrzeni tego, co wspólne. Szczególnie uważnie będziemy przyglądać się tym obszarom, które pozostają poza wyznaczonymi granicami. "Teren wspólny" może być tutaj rozumiany jako konkretny fragment przestrzeni publicznej, jako język, metoda pracy, jako schronienie. Odnosi się zarówno do ustalanych umownie ram społeczności, jak i do rozmaitych wymiarów tego, co możliwe do wspólnego odbioru i odczuwania: do dźwięków, ale i do pogody - powszechnie odczuwalnej, przekształconej w ostatnich latach z tematu zdawkowych konwersacji ze znajomymi w perspektywę realnego zagrożenia i w szczególnie istotny temat politycznych sporów.

"Teren wspólny" to zarazem ten obszar, który w marcu 2020 roku gwałtownie skurczył się do porowatych powierzchni odgradzających przestrzeń prywatną od publicznej: okien, balkonów, drzwi samochodów. Przestrzeń publiczna stała się zagrożeniem, kontakty społeczne powiązano z ryzykiem zarażenia nierozpoznaną jeszcze chorobą. Pandemia Covid-19 błyskawicznie zmaterializowała granice, które dla części z nas pozostawały niewidoczne: wyrysowane na nowo linie graniczne państw, parków, placów zabaw, lasów, komunikacji publicznej czy własnej klatki schodowej dotkliwie zmieniły dostępność tego, co wspólne. Do tego ponownie i bezlitośnie zaktualizowane zostały przywileje - jak choćby te związane ze swobodnym dostępem do ekranu komputera. Powszechnie dostępny i współodczuwany okazał się za to strach o przyszłość i radykalne pogorszenie warunków bytowych.

W okresie pandemii zagrożeniem stały się wszystkie miejsca, gdzie realne staje się odczuwanie drugiej osoby i gdzie można wprost okazać sobie wsparcie i solidarność. Być może przez jakiś czas tereny wspólne będą otwarte tylko dla wybranych - dla tych, którzy nabyli wirusową odporność. Być może za chwilę założenia biopolityki zrealizują się w ten spotworniały sposób: w selekcji na zdrowych i chorych, na uodpornionych i wystawionych na ryzyko zarażenia, na tych, co odzyskają swobodę przemieszczania się, i tych, którzy pozostaną w grupie ryzyka oraz we własnych czterech ścianach. Być może wszystko, co wiedzieliśmy o negocjowaniu wspólnej przestrzeni będzie trzeba zawiesić, a zasady wspólnego funkcjonowania wymyślić zupełnie na nowo. Prawdopodobnie wiele miejsc, w których zwykle lubiliśmy się gromadzić, przestanie istnieć.

Ten nowy i nie rozpoznany jeszcze kontekst wpływa na charakter, zakres i język prac, które powstaną w ramach "Terenu wspólnego". Część z nich nie będzie mogła być zrealizowana w takim kształcie, jaki planowaliśmy. Wszystkie jednak, działając na pograniczu sztuk performatywnych oraz wizualnych i sięgając do rozmaitych strategii oraz estetyk, przyjrzą się wspólnie z odbiorcami i odbiorczyniami temu, co jeszcze możemy odczuwać jako wspólne i jak negocjujemy język, w którym chcemy o tym rozmawiać.

***

Standard bezpieczeństwa wydarzenia:

Działamy według wytycznych przeciwepidemicznych Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia 30 kwietnia 2020 r. oraz wytycznych Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 22 kwietnia 2020 r. wydanych w związku z ponownym otwarciem w stanie epidemii COVID-19.